প্ৰাৰ্থনা

                               প্ৰাৰ্থনা

কৃষ্ণ এক দেৱ দুখ-হাৰী কাল মায়াদিৰো অধিকাৰী

কৃষ্ণ বিনে শ্ৰেষ্ঠ দেৱ নাহি নাহি আৰ |

সৃষ্টি-স্থিতি-অন্তকাৰী দেৱ তান্ত বিনে আন নাহি কেৱ

জানিবা বিষ্ণুসে সমস্ত জগতে সাৰ ||

নমো নমো নিত্য নিৰঞ্জন নাৰায়ণ শিৱ সনাতন

অনাদি অনন্ত নিৰ্গুণ গুণ-নিয়ন্তা |

পৰম পুৰুষ ভগৱন্ত নাহি পূৰ্ব্বাপৰ আদি অন্ত

তুমিসে চৈতন্য সমস্তে ভৱ-ভাৱন্তা ||

ব্ৰহ্মা মহাদেৱ লক্ষ্মী দেৱী কায়-বাক্যে মনে থিৰ কৰি

পৰম আনন্দে চৰণ সেৱন্ত যাৰ |

সদা জন্ম-জৰা-মৃত্যু-হীন শ্ৰীমন্ত সুন্দৰ গুণনিধি

বিষ্ণুত বিনাই কোন দেৱ আছে আৰ ||

যাৰ পাদোদকে দেৱী গঙ্গা যাৰ বাক্যে হুয়া আছে বেদ

পৰম পতিতো তৰয় যাহাৰ নামে |

সৃষ্টি স্থিতি প্ৰলয়ৰ যিটো পৰম কাৰণ নাৰায়ণ

হেন ঈশ্বৰক নভজয় কোন কামে ||

অপাৰ সংসাৰ সিন্ধু আৰ বিষ্ণুসে পৰম পাৰ যত

পাৰ আছে তাতে পৰম্পৰমাত্মা ৰূপে |

তেন্তে তুমি জান ব্ৰহ্ম-পাৰ পৰ-পাৰ-ভূত যত পাৰ

তাসম্বাৰ পাৰ বিষ্ণুসে পাৰ স্বৰূপে ||

                 *****************

ব্ৰহ্মা আদি কৰি জীৱ যত ৰাম ৰাম ৰাম ৰাম ৰাম

মায়া-শয্যা মাজে আছয় ঘুমটি যাই |

তুমিসে চৈতন্য সনাতন ৰাম ৰাম ৰাম ৰাম ৰাম

আমি অচেতন নিয়োক নাথ জগাই || ৬৫৯

ক্ষুদ্ৰ সুখে বহু আশা কৰি ভৱ-কূপে জীৱ আছে পৰি

কাল-সৰ্পে দংশি হাৰইল চেতন তাৰ |

মোক্ষ-ৰূপ তযু বাক্যামৃত কৃপায়ে সিঞ্চিয়া প্ৰতি নিত

দায়াময় কৃষ্ণ কৰিয়ো তাক উদ্ধাৰ || ৬৬০

সৰোবৰে গ্ৰাহে ধৰি আছে গজেন্দ্ৰে পীড়াক পায়া পাছে

আকাশে গৰুড়-কন্ধে চক্ৰ ধৰি হৰি |

দেখি সুবৰ্ণৰ পদ্ম ধৰি বোলে দুখ আৰ্ত্তনাদ কৰি

নমো ভগৱন্ত গুৰু লৈয়ো দাস কৰি || ৬৬১

মধু-ৰিপু ৰাম ৰঘুপতি তুমি ভকতৰ নিজ গতি

তোমাৰ চৰণে শৰণ কৰিলো সাৰ |

নমো দেৱ দীন-দুখ-হাৰী দায়াশীল দামোদৰ প্ৰভু

আমি দুখিতক চৰণে কৰা উদ্ধাৰ || ৬৬২

হে কৃষ্ণ তযু পাদ-পদ্ম পঞ্জৰ ভিতৰে মোৰ মন

ৰাজহংস পশি থাকোক প্ৰভু সৰ্ব্বথা |

প্ৰাণ-প্ৰয়াণৰ সময়ত কফ বাত পিত্ত আদি যত

কণ্ঠ-নিৰোধনে তোমাৰ স্মৰণ কথা || ৬৬৩

হে কৃষ্ণ পুত্ৰ-পত্নী-সঙ্গ তেজি তযু পদ চিন্তি নিত

গৰ্ব্ব-শূণ্য সন্তসৱৰ আশ্ৰমে যাইবো |

তাসম্বাৰ মুখ-পদ্মে বাজ হুইবে তযু কথামৃত-নদী

তাতে মগ্ন হুয়া দেহাৰ হাত এড়াইবো || ৬৬৪

                     **************

                      ছবি ছন্দ

                        ভজন

মুক্তিত নিস্পৃহ যিটো      সেহি ভকতক নমো

       ৰসময়ী মাগোহো ভকতি।

সমস্ত-মস্তক-মণি            নিজ ভকতৰ বশ্য

       ভজো হেন দেৱ যদুপতি। ১

যাৰ ৰাম-কৃষ্ণ-নাম     নাৱে ভৱ-সিন্ধু তৰি

       পাৱে পৰম্পদ পাপী যত।

সদানন্দ সনাতন          হেনয় কৃষ্ণক সদা

       উপাসা কৰোঁহো হৃদয়ত।। ২