ধ্যান চন্দ্ৰ

 বিশ্ব খ্যাতি অৰ্জন কৰা ভাৰতৰ অন্যতম বিশিষ্ট ক্ৰীড়া ব্যক্তিত্ব আছিল ধ্যান চান্দ। ধ্যান চান্দে হকীৰ ক্ষেত্ৰত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় খ্যাতি অৰ্জন কৰে আৰু তেওঁক শ্ৰেষ্ঠ ক্ৰীড়া কিংবদন্তিৰ ভিতৰত গণ্য কৰা হয় ৷ কোৱা হয় যে ফুটবলৰ বাবে পেলে আৰু বক্সিঙৰ বাবে মহম্মদ আলী, হকীৰ বাবে ধ্যান চান্দ। তেওঁ সৰ্বকালৰ শ্ৰেষ্ঠ হকী খেলুৱৈ হৈয়ে আছে। ধ্যান চান্দৰ আগমনলৈকে ইউৰোপীয় আৰু আমেৰিকানসকল আছিল এই খেলৰ আগশাৰীৰ মাষ্টাৰ। ধ্যান চান্দে তিনিখন অলিম্পিকত কৰা ভয়ংকৰ প্ৰদৰ্শনেৰে ইউৰোপীয় আৰু আমেৰিকানক স্তম্ভিত কৰি তুলিছিল।

এইগৰাকী মহান হকী খেলুৱৈয়ে ১৯০৫ চনৰ আগষ্ট মাহত ধ্যান সিং নামেৰে এলাহাবাদৰ এটা ৰাজপুত পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁৰ জীৱনৰ টাৰ্নিং পইণ্ট আহিছিল যেতিয়া তেওঁ ১৬ বছৰ বয়সত ব্ৰিটিছ ভাৰতীয় সেনাবাহিনীত যোগদান কৰিছিল।

সেনাই তেওঁক হকী অনুশীলন কৰিবলৈ অতি প্ৰয়োজনীয় সুযোগ আৰু সুবিধা প্ৰদান কৰিছিল। কৰ্তব্যৰ সময়ৰ পিছত ৰাতি অনুশীলন কৰাটো তেওঁ পছন্দ কৰিছিল। তেওঁ প্ৰায়ে চন্দ্ৰ ওলোৱালৈ অপেক্ষা কৰিছিল যাতে পথাৰত দৃশ্যমানতা উন্নত হয়। তেওঁৰ অনুশীলনবোৰ চন্দ্ৰ উদয়ৰ লগত মিলি গৈছিল আৰু সেয়েহে, ধ্যান চান্দক তেওঁৰ সতীৰ্থ খেলুৱৈসকলে ধ্যান চান্দ বুলি ক’বলৈ ধৰিলে। তেওঁৰ প্ৰশিক্ষকেও ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল যে তেওঁ এদিন চন্দ্ৰৰ দৰে জিলিকি উঠিব ৷ তেওঁ তেওঁক চান্দ উপাধি দিলে। ( চান্দ চন্দ্ৰৰ হিন্দী শব্দ)।

তাৰ কিছু বছৰৰ পাছত ১৯২৮ চনত তেওঁ ভাৰতীয় হকী দলৰ নেতৃত্বত আমষ্টাৰডামত ভাৰতৰ বাবে প্ৰথমটো স্বৰ্ণ পদক লাভ কৰে। ১৯৩২ চনত লছ এঞ্জেলছত অনুষ্ঠিত অলিম্পিকত দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে স্বৰ্ণ অৰ্জন কৰে। ১৯৩৬ চনত বাৰ্লিনত অনুষ্ঠিত অলিম্পিকত তেওঁৰ ওচৰলৈ শেষৰটো সোণ আহিছিল য’ত তেওঁ ভাৰতীয় দলটোক নেতৃত্ব দিছিল। তাতে তেওঁ " দেশৰ হকী ব্যক্তিত্ব" খিতাপও লাভ কৰে।

ধ্যান চান্দক তেওঁৰ চমৎকাৰ বল নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে ' দ্য উইজাৰ্ড ' আৰু ' দ্য মেজিচিয়ান অৱ হকী ' বুলি ডাকনাম দিয়া হৈছিল। তেত্ৰিশ বছৰীয়া ক্ৰীড়া জীৱনত (১৯২৬ চনৰ পৰা ১৯৪৯ চনলৈকে) তেওঁ ১৮খন মেচত মুঠ ৫৭০টা গ'ল দিছিল বুলি তেওঁৰ আত্মজীৱনী গ'ল বুলি কোৱা হৈছে।

১৯৫৬ চনত ভাৰত চৰকাৰে তেওঁক পদ্ম ভূষণৰ ৰাষ্ট্ৰীয় সন্মানেৰে সন্মানিত কৰে।১৯৭৯ চনৰ ৩ ডিচেম্বৰত দিল্লীত ৭৪ বছৰ বয়সত তেওঁৰ মৃত্যু হয়।অতি উপযুক্তভাৱে তেওঁৰ জন্মদিন ২৯ আগষ্ট ৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰীড়া দিৱস হিচাপে পালন কৰা হয়।